Ο πέμπτος δίσκος των Maximo Park, "Too Much Information", έρχεται σχεδόν μια δεκαετία μετά το ντεμπούτο τους. Τα "A Certain Trigger" του 2005 και "Our Earthly Pleasures" του 2007 ήταν και παραμένουν οι κορυφαίες τους στιγμές, με κομμάτια όπως τα "Apply Some Pressure" και "Our Velocity" πιθανόν να είναι ακόμα τα πιο αναγνωρίσιμα single τους. Παρόλα αυτά έδιναν την εντύπωση ότι η δισκογραφική τους κορύφωση δεν είχε έρθει ακόμα. Δυστυχώς δυο χρόνια μετά ακολούθησε το μετριότατο "Quicken the Heart", ενώ το κακό ολοκληρώθηκε με το "The National Health" του 2012, που πέρα από 2-3 κομμάτια δεν μπορούσα να ακούσω τίποτα άλλο από αυτό. Στην νέα προσπάθεια του γκρουπ από το Newcastle, ξεχωρίζουν για άλλη μια φορά τα ιδιαίτερα φωνητικά του Paul Smith, χωρίς να λείπουν άλλα γνώριμα στοιχεία της μπάντας. 

Αυτό επιβεβαιώνει και το εναρκτήριο κομμάτι του δίσκου "Give, Get, Take" σε μια αρκετά πιο Maccabees εκδοχή (όπως και το "Is It True?"). Στην συνέχεια όμως οι Maximo Park φανερώνουν την αγάπη τους για την 80s electro-pop σκηνή και μπάντες όπως οι Depeche Mode, με τραγούδια όπως τα "Brain Cells" και "Leave This Island". Το αποτέλεσμα είναι ιδιαίτερα απολαυστικό, με τα συγκεκριμένα κομμάτια να είναι από τις καλύτερες στιγμές της κυκλοφορίας. Φυσικά στην υπόλοιπη διάρκεια του "Too Much Information" δεν απογοητεύουν τους φίλους τους, μιας και πιο γνώριμα ηχητικά κομμάτια όπως τα "Lydia, The Ink Will Never Dry" και "My Bloody Mind" συγκαταλέγονται, μαζί με τα προαναφερθέντα, στα highlights του δίσκου. Αν μάλιστα το άλμπουμ είχε κυκλοφορήσει ως ΕΡ, όπως ήταν η αρχική πρόθεση των Maximo Park (και σταματούσε κάπου στην μέση), θα μιλούσα για μια ιδιαίτερα καλή κυκλοφορία. Συνολικά το "Too Much Information" καταφέρνει να ξεφύγει από την μετριότητα, μάλλον όμως δεν αποτελεί τον δίσκο που θα προκαλέσει τον ίδιο ενθουσιασμό με τις αρχικές δουλειές τους, αλλά σε ένα best-of της μπάντας θα βρει κανείς κομμάτια να συμπεριλάβει. 

Ακούστε: Lydia, The Ink Will Never Dry, Brain Cells, Leave This Island

Βαθμολογία : 6,5 / 10